P A R K I N S O N A T E 47: POËZIE VOOR PARKINSON

 

Met nog 4 dagen te gaan wil ik iedereen hartelijk bedanken die heeft gedoneerd of nog gaat doneren voor Stichting Parkinsonfonds. De aanleiding is de actie POËZIE VOOR PARKINSON, met als doel geld in te zamelen voor onderzoek naar Parkinson(isme). 

Ik nam deel aan deze actie met het volgende gedicht:

P A R K I N S O N A T E 47

Er is een man hier, die verdwijnt als je naar hem kijkt 

Vervluchtigt als een droom 

Er is een man hier, die verschijnt als je je ogen sluit 

Reëel als al het bestaande 

Er is een man hier die zwijgt als iedereen praat en praat als iedereen zwijgt 

Tot verwarring van zijn naasten 

Er is een man die stilstaat terwijl jij loopt 

Er is een man die weent terwijl jij hoopt 

Soms tegen beter weten in 

Welkom in mijn wereld

Mijn motivatie om deel te nemen:

Eeuwige roem! 

Haha! Nee, ik hoop dat ik met mijn creativiteit en jullie donaties een mooie bijdrage kan leveren aan de missie van het Parkinsonfonds: het financieren van fundamenteel onderzoek naar Parkinson(isme).

Mijn streefbedrag was €100,- euro, maar de teller staat nu, met 34 donaties, al op €650,00 ! Geweldig!  Nogmaals bedankt. Dit toont denk ik wel aan dat mensen meeleven en begaan zijn.

Met mijn gedicht wilde ik op een existentiële en poëtische wijze beschrijven hoe ik Parkinsonisme ervaar. Poëzie beperkt zich niet tot de mooie dingen, ook het verval heeft een poëtische kant. Mooi van lelijkheid. In de kunst moet wat elders niet mag. Dat maakt deze ziekte iets dragelijker, voor mij althans, en wellicht ook voor een ander? Daarbij hoop ik tevens meer begrip te kweken voor mijn situatie en die van andere chronisch zieke mensen.  

De titel van het gedicht is een verwijzing naar dit blog.