P A R K I N S O N A T E 19: waargebeurd (1): Nick Cave en I SOLO MENT

Zomaar, even tussendoor, even los van P. Een kort, waargebeurd verhaal. In deze eerste aflevering krijgt de song Hold on to Yourself (van het album Dig, Lazarus Dig!, van Nick Cave) onverwacht een hoofdrol.

Het is 2008, Safia en ik wonen in Eindhoven. Ik laat nog even de hond uit voordat we naar de dansvoorstelling I SOLO MENT gaan kijken, in Plaza Futura. Tijdens het wandelen met de hond luister ik altijd muziek, met een mp3 speler en koptelefoon. Zo ook toen. Playlist van dat moment: Nick Cave. Weer thuisgekomen met de hond is het laatste nummer wat ik hoor op de koptelefoon: Hold on to Yourself.

We gaan direct door naar het Theater. Het is al laat, maar komen net op tijd. De voorstelling begint. Het toneel is donker, en wat hoor ik? Zeemeeuwen…lange gitaar- en vioolklanken? Verdomd, dat zijn de begin-klanken van Hold on to Yourself! Nick Cave!. Het nummer waarmee ik nog maar even hiervoor mijn wandeling afsloot.

De openingscene gaat als volgt: Zichtbaar gemaakt door een subtiel licht, zien we een vrouw die het lichaam van een schijnbaar dode jongeman, ritmisch aan het balsemen is, ondersteunt door die dreigende openingsklanken van Hold on to Yourself. Deze beginscène is tegelijkertijd het einde van het verhaal, zoals dat verteld wordt in deze aangrijpende dansvoorstelling. 

Het stuk gaat over de dood (zelfmoord?) van haar psychiatrische broer (?), die drummer was, en het is helemaal opgebouwd rond de muziek van Nick Cave.

Zodra de muziek meer vorm krijgt begint het eigenlijke verhaal, door terug te gaan in de tijd, en zien we dezelfde, maar nu levende, dansende jongeman die al ‘luchtdrummend’ de muziek van Hold on to Yourself meespeelt. In het vervolg zien we het psychisch lijden en alsmaar geïsoleerder raken vd jongen en uiteindelijk is daar de verlossing in de vorm van zijn dood en het verdriet van zijn zus (?). Wat wij destijds begrepen is dit een autobiografisch stuk van de Belgische choreografe An van den Broek, verantwoordelijk voor het concept van deze voorstelling.

Haar dansgezelschap heet WArd/waRD.

Dit verhaal draag ik op aan mijn broer.

Ongeveer twee jaar na deze avond overlijdt hij. Een zelfverkozen einde.

‘I’m so far away from you,

I’m pacing up and down my room

Does Jezus only love a man who loses?

(openingszin van Hold on to Yourself, Nick Cave)