P A R K I N S O N A T E 38: de afmattende poëzie van Evigt Livt (11): Het Verschot

 


Het Verschot

Hier zit ik dan, met mijn rugzak

Bepakt, bezakt, berooid

Das Land wo die Zitronen blühen verder dan ooit

Gran Balconia dreigend in het verschiet

Eerst weg zien te komen uit dit droogdal

Alles bedekt onder een deken van wanhoop

Ondanks een zeurende rugpijn lukt het me Horst te verlaten


© Evigt Livt

Reacties

  1. Anoniem25 oktober 2023 om 16:33

    Gelukkig is Eindhoven geen Horst en ben ik niet berooid. Mooi gedicht dat wel. Guus

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

P A R K I N S O N A T E 50: Jubileumaflevering!

Afbeelding
De 50e Parkinsonate!  Aflevering 50, vandaag, 1 januari 2024. Als dat geen reden tot reflectie is?  Voor mij was 2023 vooral een jaar van afscheid nemen, muchas despedidas. Afscheid van mijn gezondheid, mijn mobiliteit, de controle, de spraak, het lopen, mijn dagelijkse bezigheden (zoals het schilderen, gitaar én piano spelen, muziek- en video producties op de computer, lange wandelingen, museum- én concert bezoek, eindeloos films en series kijken). Afscheid van gezamenlijke  toekomstplannen, vertrouwde omgevingen (N-Limburg, Veluwe), de huizen, de spullen, de tuinen, de moestuinen, de natuur, de dieren (de honden, katten, kippen, paarden, geiten, schapen, ezels). Afscheid van het werk, de cliënten en daarmee vooral afscheid van de vele mensen die we de afgelopen dertien jaar hebben leren kennen, zowel in N-Limburg als de Veluwe. En ten slotte hebben we met veel verdriet in 2023 definitief afscheid genomen van enkele (zeér) dierbaren, waaronder een van beste vrienden en mijn moeder. M
Meer lezen